วันจันทร์ที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2553

เบื้องหน้า...เบื้องหลัง

อาจารย์เข้าไปสวดในวัดพร้อมลูกศิษย์
แมวตัวน้อยที่เลี้ยงไว้ก็เข้ามากวนตัวกวนใจ...วิ่งวนไปรอบ ๆ
เมื่อห้ามปรามไม่ได้ผล จึงนำเชือกมาผูกแมวไว้ใกล้ ๆ
วันต่อมาเมื่อลงสวด...แมวก็ซุกซนทุกครั้ง...และอาจารย์ก็ผูกแมวทุกวัน
กาลเวลาผ่านไป...อาจารย์ตายจากไป
ลูกศิษย์ก็เข้าวัดสวดเช่นเคย...แต่ไม่สบายใจเพราะไม่เห็นแมว
จึงตามหา...เมื่อพบก็นำมาผูกไว้ใกล้ ๆ
เนิ่นนานไปหลายสิบปี...จนถึงปัจจุบัน
ทุกครั้งที่สวด...จะต้องมีแมวผูกไว้ที่แท่นข้างพิธี
เป็นแบบนี้ทุกครั้ง...และจะเป็นไปอีกนาน
จนเป็นความเชื่อว่าหากสวดโดยไม่ผูกแมว...การสวดภาวนาก็จะไร้ผล
และพิธีจะไม่สมบูรณ์เหมือนเมื่อครั้งอดีต...เป็นแบบนี้จริง ๆ

2 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

อย่ามองคนแค่เปลือกนอก...ดูที่ใจว่าเป็นอย่างไร...สิ่งที่แสดงออกมาคือสิ่งที่อยู่ด้านในของจิตใจไง

ดำจัง เพื่อนเก่า กล่าวว่า...

ทุกอย่างอยู่ที่ใจ