tag:blogger.com,1999:blog-57188656964191520462024-03-13T05:11:02.661-07:00mrsongkiat.blogspot.com108-10091 ค้นพบเรื่องราวสองข้างทางSongkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-31151056737873735462011-07-11T19:55:00.000-07:002011-07-11T19:58:43.763-07:00Welcome Backยินดีต้อนรับตัวเองสู่ Mrsongkiat.blogspot.com อีกครั้ง<br />ห่างหายไปนาน แต่ไม่เคยห่างคิดถึง<br />วันนี้แวะมาอีกครั้ง...คาดว่าคงไม่ไกลไปอีก<br />ขอต้อนรับนักศึกษาที่ใช้ประโยชน์ในการ download เอกสารบรรยายที่จดไม่ทัน (หรือไม่ทันได้จด) เมื่อ download ด้านซ้ายมือแล้วอย่าลืมชายตามองคอลัมภ์ด้านขวามือบ้าง หรี่ตาดูก็ยังดี เพราะตั้งใจเขียนบางอย่างไว้ให้ "ขบ" และ "คิด"<br />อ.ทรงเกียรติSongkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-35808648929890782902010-01-11T22:54:00.000-08:002010-01-11T23:03:58.185-08:00เบื้องหน้า...เบื้องหลังอาจารย์เข้าไปสวดในวัดพร้อมลูกศิษย์<br />แมวตัวน้อยที่เลี้ยงไว้ก็เข้ามากวนตัวกวนใจ...วิ่งวนไปรอบ ๆ<br />เมื่อห้ามปรามไม่ได้ผล จึงนำเชือกมาผูกแมวไว้ใกล้ ๆ<br />วันต่อมาเมื่อลงสวด...แมวก็ซุกซนทุกครั้ง...และอาจารย์ก็ผูกแมวทุกวัน<br />กาลเวลาผ่านไป...อาจารย์ตายจากไป<br />ลูกศิษย์ก็เข้าวัดสวดเช่นเคย...แต่ไม่สบายใจเพราะไม่เห็นแมว<br />จึงตามหา...เมื่อพบก็นำมาผูกไว้ใกล้ ๆ <br />เนิ่นนานไปหลายสิบปี...จนถึงปัจจุบัน<br />ทุกครั้งที่สวด...จะต้องมีแมวผูกไว้ที่แท่นข้างพิธี<br />เป็นแบบนี้ทุกครั้ง...และจะเป็นไปอีกนาน<br />จนเป็นความเชื่อว่าหากสวดโดยไม่ผูกแมว...การสวดภาวนาก็จะไร้ผล<br />และพิธีจะไม่สมบูรณ์เหมือนเมื่อครั้งอดีต...เป็นแบบนี้จริง ๆSongkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-40995917071584364752009-12-24T02:04:00.000-08:002009-12-24T02:30:35.490-08:00ชีวิตช่างงดงามคืนวันปีใหม่<br />ผู้คนสนุกสนาน แต่งตัวสดใส บรรยากาศมีสีสัน<br />ใบหน้าแสดงความสุขขณะเฉลิมฉลองด้วยการกินการดื่มในหมู่ญาติและมิตรสหาย<br />อาหารไม่อั้น และเครื่องดื่มก็ไม่จำกัด<br />ขณะหยิบยื่นของขวัญให้กันและกันอย่างสุขใจ<br /><br />บรรยากาศก็เป็นเช่นเดียวกันในร้านบะหมี่เล็ก ๆ แห่งหนึ่ง<br />แม่และลูกสาวเดินเข้ามาในร้าน นั่งลงที่โต๊ะและสั่งบะหมี่น้ำหนึ่งชาม<br />ทั้งคู่แบ่งกันกินบะหมี่ชามนั้นจนหมดเกลี้ยง ไม่เหลือแม้น้ำซุปก้นชาม<br />แม่ลูกคุยกันเบา ๆ อย่างมีความสุข<br />ยิ้มให้กันอย่างสร้างกำลังใจ ที่สุด...แม่พูดกับลูกสาวว่า<br />"ปีนี้ช่างเป็นปีที่ดีจริง เรามีเงินเหลือพอซื้อบะหมี่ฉลองปีใหม่"<br />เมื่อจ่ายเงินค่าบะหมี่ แม่ลูกก็ออกจากร้าน หน้าตาสดใสและมีความสุข<br />...<br />สวัสดีปีใหม่ครับ แม้ชีวิตเราอาจจะยากกว่าคนอื่น <br />แต่ชีวิตนั้นงดงามเสมอSongkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-90341052333599609502009-12-15T23:23:00.000-08:002009-12-15T23:38:29.132-08:00รำลึก...ถึงแม่จันรถคันหนึ่งจอดข้างทางในยามวิกาล<br />เมื่อประตูเปิด...ชายคนหนึ่งในสภาพเมาได้ที่เปิดประตูลงมา<br />จุดหมายปลายทางคือริมถนน...จากนั้นปลดปล่อยปัสสาวะที่เต็มฝืนจนสุดกลั้น<br />เมื่อภารกิจเสร็จสิ้น ก็รู้ว่าตนเองยืนติดกับเสาซิเมนต์สีขาว เตี้ย ๆ ริมถนน <br />ที่เสาต้นนั้นเขียนไว้ด้วยตัวอักษรสีดำชัดเจน สวยงามว่า "แม่จัน 18"<br />ด้วยสติผสมสุรา จึงรำพึงรำพันอย่างเศร้าใจว่า<br />"โธ่...แม่จัน อายุก็ยังน้อยแค่ 18 ปี ไม่น่าด่วนจากไปเร็วเลย"<br />และเมื่อมองสูงขึ้นไปอีกนิดก็เห็นตราครุฑที่ด้านบน จึงเสริมต่อไปว่า<br />"แม่จัน...ตายในราชการเสียด้วย" <br />แล้วโซเซกลับขึ้นรถด้วยความเศร้าใจ<br />...<br />เรื่องนี้...เก็บตกมาจากเรื่องเล่าของอาจารย์มงคล<br />เมื่อไปราชการมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง<br />คราวที่ผ่าน อ.แม่จัน จ.เชียงรายSongkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-24698391844924525352009-11-30T00:39:00.000-08:002009-11-30T00:43:25.447-08:00พ่อตัวจริงนักข่าวเดินไปตามถนน เห็นคนกลุ่มใหญ่มุงดูอะไรกันแน่น<br />ด้วยความอยากรู้จึงพยายามแหวกฝูงชนเพื่อจะเห็นเหตุการณ์<br />แต่คนแน่นมาก เบียดเข้าไปไม่ได้ พยายามหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ<br />สุดท้าย...จึงตะโกนจนได้ยินไปทั่วว่า<br />"ขอเข้าไปหน่อย ฉัน เป็น พ่อ เขา นะ"<br />ได้ผล...ผู้คนทั้งหลายหลีกทางให้เขาเข้าไป<br />และภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็คือ...แพะตัวหนึ่งที่ถูกรถชนSongkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-74336116009892820992009-11-25T20:53:00.000-08:002009-11-25T20:59:07.781-08:00ฉันเลย OKเรื่องนี้อาจารย์แชล่มเล่าไว้ในวงส้มตำ<br />คุณยายต้องการนั่งสามล้อไปตลาด จึงสอบถามราคาคนถีบสามล้อ<br />"50 บาทยาย" คนถีบสามล้อบอกราคา<br />"แพงไปหน่อย ลดให้ยายเป็น 40 ได้มั้ย"<br />"โอเค ขึ้นรถเลยยาย" <br />ยายรู้สึกงงกับคำตอบ "แล้วคำว่า โอเค มันแปลว่าอะไร"<br />คำตอบคือ "โอเค แปลว่าตกลง" ดังนั้น ยายจึงขึ้นนั่งสามล้อ<br />สามล้อเคลื่อนตัวไปได้สักระยะ คุณยายก็สะกิดคนถีบสามล้อ<br />"มีอะไรหรือยาย" <br />"ช่วยหยุดรถให้ยายหน่อยเถอะ เพราะเชี่ยนหมากของยายมัน โอเค ไปแล้ว"<br />...<br />เมื่อจบเรื่อง ผมถามอาจารย์แชล่มว่า<br />ขอยืมเรื่องไปเล่าต่อจะได้หรือไม่ <br />คำตอบของอาจารย์แชล่มก็คือ "โอเค"Songkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-23742746195732340882009-10-25T20:34:00.000-07:002009-10-27T01:37:20.157-07:00สันติภาพในงานฉลองครบรอบ 25 ปีวันแต่งงาน<br />มีผู้ถามสามีถึงเคล็ดลับการครองคู่<br />คำตอบมีดังนี้ "ภรรยาผมเป็นแม่บ้าน <br />เมื่อผมออกไปทำงาน เธอก็ทำอะไรได้ตามใจ<br />เมื่อผมกลับจากทำงาน ผมก็ทำอะไร ๆ ตามใจเธอ"Songkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-23737404230641714502008-09-09T01:42:00.000-07:002008-09-09T01:45:19.624-07:00There is a time for everythingThere is a time to be born, a time to die.<br />There is a time to weep, a time to laugh.<br />There is a time to search, a time to give up.<br />There is a time to be silent, a time to speak.<br />There is a time to love, a time to hate.<br />There is a time for war, a time for peace.<br />There is a time for everything.Songkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5718865696419152046.post-18160252043950038862008-08-30T23:46:00.000-07:002008-08-31T00:29:00.080-07:00รัก...คืออะไรความรัก... ย่อมอดทน<br />ความรัก... มีใจเอื้อเฟื้อ<br />ความรัก... ไม่อิจฉา<br />ความรัก... ไม่โอ้อวดตนเอง<br />ความรัก... ไม่จองหอง<br />ความรัก... ไม่หยาบคาย<br />ความรัก... ไม่เห็นแก่ตัว<br />ความรัก... ไม่ฉุนเฉียว<br />ความรัก... ไม่จดจำความผิด<br />ความรัก... ไม่ยินดีในความชั่ว<br />ความรัก... ยินดีในความถูกต้อง<br />ความรัก... เชื่อทุกอย่าง...หวังทุกอย่าง...อดทนทุกอย่าง<br /><em>(โครินธ์ 13:12)</em>Songkiat Inghamarathonhttp://www.blogger.com/profile/18258362154381328884noreply@blogger.com4